„De afgelopen jaren heb ik best wat te verduren gehad, zowel medisch, fysiek als mentaal. Maar na hulp van onder andere de huisarts heb ik mijn levensstijl kunnen omgooien. Ik kon het leven altijd heel negatief bekijken en nu weet ik dat er altijd weer lichtere tijden komen”, vertelt Betty.

Inmiddels doet Betty ook vrijwilligerswerk bij de Dorpskamer het Ketelhuis. „Ik doe eigenlijk allerlei klusjes. Zoals de koffie klaarzetten voor de vrije inloop of boodschappen doen. Samen aan tafel gaan vind ik het allerleukste. Dan heb je ook echt contact met je wijkgenoten”, vertelt ze.

Betty gaat nog niet heel lang naar de Dorpskamer. „Er hing altijd een slecht imago rond het Ketelhuis. Maar nu het Leger des Heils erin zit wordt het beter. Ik ben op een dag ook maar eens binnen gaan kijken. Van alleen thuis zitten met de katten werd ik ook niet vrolijk. En sindsdien help ik graag. Het is een leuke manier om toch weer iets voor andere mensen te kunnen betekenen. En ik krijg er zelf ook nog eens veel energie en voldoening van”, benadrukt Betty.

Buurthuiskamer Het Ketelhuis Oosterwolde is geopend op maandag van 10.00 - 15.00 uur, dinsdag van 10.00 - 12.00 uur, woensdag van 12.00 - 13.30 uur en 14.30 - 16.00 uur en donderdag van 10.00 - 15.00 uur.

Helmich werd 71 jaar geleden geboren in Oldeberkoop en woont nu met veel plezier al 39 jaar in Oosterwolde. Hij beheert zijn eigen huishouden, inclusief een grote moestuin en een kas met geurende tomaten en komkommers. Het wieden van de voortuin is een klus voor wanneer de regen op vakantie is. Poes ligt te zonnen in de struiken en alles ademt tevredenheid. „Ik probeer een vriendelijk en actief mens te zijn”, zegt Helmich en zo te zien lukt hem dat heel goed. 

Steentjes bijdragen
Helmich is betrokken bij de samenleving, dichtbij en ver weg en wil daar zijn eigen steentjes aan bijdragen. Dat begint met deelname aan Amnesty International, nu ook alweer zo'n veertig jaar geleden, als penningmeester en verzorger van de brieven die geschreven worden aan mensen in nood. 

Veiligheid in het verkeer
Op een 112-dag, een open dag van overheidshulpdiensten, wordt Helmich gevraagd om vrijwilliger bij VVN te worden. Graag! „Hier ligt mijn hart het meest.” Verkeersexamen, fietscontrole, voorlichting en braderieën, wat doet Helmich niet? Om aan de jeugd duidelijk te maken wat telefoneren op de fiets met je aandacht doet, laat hij een paar jongens en meisjes voor de klas komen. Ze moeten een lastige som uitrekenen. Halverwege gooit hij een bal naar hen toe. Hoe alert zijn ze als hun aandacht ergens anders op gericht is dan op hun omgeving?

Hertenkamp
Het is geen lange, maar wel een mooie wandeling naar het hertenkamp achter Helmichs huis. Met een ploeg van vijf vrijwilligers worden de herten liefdevol verzorgd. „Twee weken verzorg ik de dieren, in de ochtend en aan het eind van de dag. Dat houdt me in beweging en is gezond. Daarna neemt een andere vrijwilliger het over en dus zijn we allemaal vijf keer per jaar aan de beurt. En als het nodig is, vervangen we elkaar zonder gedoe. We zijn een goed team!”

Opruimen hoort erbij
Als vrijwilliger bij de Bewonerscommissie Zuid is Helmich onder andere verantwoordelijk voor het opruimen van zwerfafval in twee straten. Ook deze activiteit heeft te maken met zijn gevoel voor verantwoordelijkheid tegenover de samenleving. Het loopt als een rode draad door zijn leven. 

Iedereen kan iets
Naast dit alles laadt Helmich zich op met muziek, Blues en Rock, in Hoogeveen, Drachten en De Miente in Oosterwolde. Maar duizendpoot Helmich heeft ook een zorg. „Hoe moet het met de zorg in de toekomst? Er zijn te weinig mensen om ouderen te verzorgen. Iedereen kan iets. Laten we met elkaar, voor elkaar zorgen, daar krijgen we veel voor terug.”

Wil je net als Helmich graag vrijwilligerswerk doen? Neem dan eens een kijkje op de website www.scala-vrijwilligerscentrale.nl.

Inwoners kunnen elk jaar vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties aanmelden voor een blijk van waardering. In 2023 kregen ruim honderd vrijwilligers een bloemetje en cadeaubon. Daarnaast werden vijftien vrijwilligersorganisaties genomineerd voor een geldprijs. Een jury koos de drie winnaars uit. Ze noemden LHBTIQ+ een prachtig voorbeeld van hoe jongeren andere jongeren helpen om hun plek te vinden in de samenleving. Een plek waar iedereen zichzelf kan en mag zijn.

Picknick
Het initiatief is in de zomer van 2021 ontstaan. Vanuit de gemeente werd geld beschikbaar gesteld om iets voor LHBTIQ+ te kunnen betekenen. Vanuit jongerenwerk Scala werd de handschoen opgepakt. Een groepje van zo’n zes jongeren organiseerde een picknick in het openluchttheater in Appelscha. Het was een succes. 
„We merken dat in Ooststellingwerf best veel mensen negatief over LHBTIQ+ zijn”, vertelt Lieke. „Dat is best moeilijk, maar het is fijn dat we het daar dan met z’n allen over kunnen hebben.” Ook andere kwesties worden binnen de groep aangekaart. „Bijvoorbeeld als je uit de kast wil komen, maar je durft het niet”, zegt Yvana. „Dan bespreken we dat met elkaar.”

Iedereen welkom
Naast activiteiten als de picknick, wordt er regelmatig samen gekookt. Alle jongeren tot en met 21 jaar zijn welkom om zich bij de groep aan te sluiten, ook als je niet specifiek tot de groep LHBTIQ+-behoort, zoals Rivo. „Ik vind het gewoon leuk om iets met z’n allen te doen en ik haal veel voldoening uit het organiseren van activiteiten.”
Naast dat er over actuele onderwerpen en persoonlijke situaties wordt gesproken, bedenkt de groep ook acties om meer aandacht te vragen voor het onderwerp LHBTIQ+. Bijvoorbeeld door Paarse Vrijdag op scholen aan te kaarten of samen met een wethouder op Coming-Outdag de regenboogvlag te hijsen. „We proberen met elkaar om meer bewustzijn rondom LHBTIQ+ te krijgen”, aldus jongerenwerker Vera. „Ook willen we als welzijnsorganisatie voor deze jongeren een plek maken waar ze zich veilig voelen en helemaal zichzelf kunnen zijn.”

Spokentocht
Naast de LHBTIQ+-bijeenkomsten zet deze groep zich ook in voor algemene activiteiten, zoals de spokentocht in Appelscha. „Het is leuk om samen dingen te organiseren”, zegt Deysha. „Ook leer je zo weer nieuwe mensen kennen.”
Dat deze LHBTIQ+-groep de eerste prijs heeft gewonnen bij de Vrijwilligersawards, is volgens Vera dan ook meer dan verdiend.

Meer weten over LHBTIQ+ en/of het jongerenwerk in Ooststellingwerf, kijk op www.scala-welzijn.nl

Reinder de Roos is voorzitter van Stichting De Herberg en vanaf de start bij dit initiatief betrokken. Het idee voor de ontmoetingsplek ontstond zo’n vijf jaar geleden naar aanleiding van de dorpsgesprekken. „Er was geen winkeltje meer waar je elkaar als inwoners treft. Natuurlijk is er het dorpshuis, maar dat is alleen geopend als er activiteiten zijn. Een ontmoetingsplek werd dus gemist.”

Oplossing
Samen met vier andere initiatiefnemers ging Reinder op zoek naar een oplossing. Het oog viel toen op het leegstaande pand aan de Bakkeveensterweg 1. „Dat stond al een tijdje te koop, maar waar haalden we het geld vandaan?”
De oplossing werd gevonden in een tijdelijke financierder. Ondertussen werd een crowdfunding gestart en via diverse fondsen geld aangevraagd. „In die tijd hadden we geregeld contact met de dorpencoördinatoren Marten en Oscar. Waar kun je geld aanvragen en hoe moet een projectaanvraag eruit zien? Ze hebben ons heel fijn op weg geholpen.”

Hulp van vrijwilligers
In mei 2019 was de koop rond. Met behulp van vrijwilligers is zowel binnen als buiten alles aangepakt. „Zonder vrijwilligers konden we niet, dus we hebben zowel in Waskemeer zelf als in omliggende dorpen om hulp gevraagd. Ontzettend fijn dat zovelen hebben geholpen.”
En dat gebeurt nog steeds. De Herberg draait volledige op vrijwilligers. Door de inzet van deze mensen, in totaal zo’n 75, is het mogelijk om van woensdag t/m zondag open te zijn. Houdt het ene groepje zich bezig met onderhoud, anderen zijn verantwoordelijk voor de schoonmaak, de bediening, het draaiende houden van de keuken of bestuurlijke zaken. „Inmiddels hebben we een mooie groep, maar we zijn nog steeds op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Qua planning is het nu steeds behoorlijk krap.”

Extra activiteiten
Naast de reguliere openingstijden, biedt De Herberg dan ook diverse extra activiteiten aan. Denk aan wekelijks een gratis maaltijd op donderdagavond of een schuimparty voor de jeugd. Op vrijdag en zaterdag zijn er snacks en patat verkrijgbaar. In de zomermaanden is het extra druk vanwege de komst van toeristen. „Hoe meer vrijwilligers, hoe meer we kunnen doen. Wil je ons helpen, loop dan gewoon een keer binnen of stuur een e-mail margreetderoosj@gmail.com.”

Jaarlijks wordt voor de vrijwilligers een uitje georganiseerd en iedereen krijgt een kerstpresentje. „Als blijk van waardering en dat is heel belangrijk. De vrijwilligers zijn het fundament, als zij wegvallen heb je niets meer.”
Meer weten over dit initiatief in Waskemeer, stuur dan een e-mail naar info@deherbergwaskemeer.nl. Ook is Reinder telefonisch te bereiken, tel: 06-15055988.

Het project is in 2023 gestart. Iedereen werd opgeroepen zijn of haar ‘held’ aan te melden. Deze doeners zijn vervolgens door fotograaf Anne Westerhof en de lokale fotoclubs AFFCO en Harambe op beeld vastgelegd. 

Het heeft tot op heden een verrassend overzicht van ruim dertig vrijwilligers opgeleverd. „De ‘Wall Of Fame’ laat zien dat iedereen vrijwilliger kan worden”, zegt Danique. „Hoe verschillend we ook zijn. Jong of oud, of je nu veel of weinig tijd hebt of wat je interesses zijn, dat maakt allemaal niet uit. Iedereen kan plezier beleven aan vrijwilligerswerk.”

Eindeloze mogelijkheden

De ‘Wall Of Fame’ toont de eindeloze mogelijkheden. Van gastvrouw, bestuurslid, taalcoach en tuinman tot scheidsrechter, geluidstechnicus, radiomaker en onderhoudsmedewerker. „Vaak onzichtbaar, maar onmisbaar. Ze verzetten met elkaar bergen werk. Denk je maar eens in dat we zonder een enkele vrijwilliger zouden moeten… dan staat alles stil. De ‘Wall Of Fame’ is dan ook een enorme blijk van waardering.”

De fotomuur reist momenteel door de hele gemeente Ooststellingwerf.

Het initiatief van de Buurtcamping in Haulerwijk is mede mogelijk door bijdrages vanuit Het Fonds Ooststellingwerf. Het evenement vond in de zomer van 2024 voor de zesde keer plaats. Voor de eerste drie edities, de opstartfase, werd met succes een beroep gedaan op Het Fonds.

Het initiatief komt van Miranda Kleisen, eigenaar van minicamping Fraai aan de Hoofdweg Boven 41. Zij besloot haar terrein een weekend per jaar beschikbaar te stellen voor De Buurtcamping. „Om zo ook wat voor een ander te kunnen doen”, zo luidt haar verklaring

VERBINDING

Overal in Nederland zijn Buurtcampings te vinden. In Friesland en Groningen in totaal overigens maar vijf. Idee erachter is dat buurtbewoners elkaar tijdens zo’n weekend beter leren kennen. Het samen kamperen zorgt voor inspiratie, een thuisgevoel in de buurt, samenwerkingen, vriendschappen en relaties. Allemaal nieuwe verbindingen die de buurt versterken.

Op de Buurtcamping is één derde van de plekken gereserveerd voor vrijwilligers, één derde voor betalende kampeerders en één derde voor minima. Dat zorgt voor diversiteit en bijzondere ontmoetingen. „Met een wc-rol onder de arm zien we er per slot van rekening allemaal hetzelfde uit”, zegt Frederike lachend. „Alles en iedereen loopt tijdens zo’n weekend door elkaar heen en je ziet dus niet wie betalende bezoekers zijn en wie niet.”

GRATIS TENTEN

Vanaf het begin is Frederike als vrijwilliger bij De Buurtcamping Haulerwijk betrokken. Ze reageerde op een berichtje in de krant waarin om gratis tenten werd gevraagd. „Ik had nog een tent liggen. Miranda kwam langs om de tent op te halen en vertelde mij waarvoor de tenten nodig waren.”

Frederike werd door het initiatief geraakt. Ze is zelf jaren minima geweest. Door een scheiding kwam ze er met haar drie kinderen alleen voor te staan. „Op dat moment had ik niets meer. Ik weet dus wat het is en ook hoe waardevol het dan kan zijn om er dan even tussenuit te kunnen.”

SAMEN IETS DOEN

Als vrijwilliger beheert Frederike nu onder andere de website www.debuurtcamping.nl/campings/haulerwijk/ en ze beheert de aanmeldingen. Uiteraard is ze tijdens de kampeerweekenden zelf ook aanwezig. Een andere vaste vrijwilliger is Hinke de Vos. „Ik miste wat verbinding met het dorp. Hoe leuk is het om samen iets te doen?” Toen ze hoorde van De Buurtcamping Haulerwijk stuurde ze Miranda dan ook direct een mailtje waarin ze haar hulp als vrijwilliger aanbood.

Voorafgaand aan de kampeerweekenden denkt zij mee over de activiteiten, ze voert pr-werk uit en tijdens het evenement biedt ze ondersteuning bij de uitvoer. „Er is van alles te doen”, vertelt ze enthousiast. Muziek, spelletjes, knutselen, sporten en we koken met elkaar. Echt dus even ouderwets contact met elkaar.”

Iedereen uit Ooststellingwerf is dus welkom, zowel jong als oud. In totaal is er plek voor zo’n honderd campinggasten. Kijk voor meer informatie over de komende editie op www.debuurtcamping.nl/campings/haulerwijk/. Aanmelden kan via frederike@debuurtcamping.nl. Meer informatie over Het Fonds is te vinden via https://www.ooststellingwerf.nl/fonds.

Frans (1953) is begonnen bij de luchtmacht, Vliegbasis Leeuwarden, waar hij verantwoordelijk was voor de veiligheid van de vlieguitrustingen. „De mooiste tijd van mijn leven!” Daarna stapt hij over naar het gevangeniswezen, eerst als beveiliger en na enkele jaren later als bewaarder in verschillende inrichtingen.

Zijn vader was oud Indiëganger en ook zijn zoon is militair. Het bewaken van de vrede zit dus in de familie. Frans heeft op basis van dagboeken van Fokke Polman, Indië-veteraan van 1-1 R.I en Korea-veteraan, twee boeken geschreven: ‘Bataljon 1-1 R.I.’ en ‘We liepen naast de vijand’, beide boeken uitgegeven door Elikser BV in Leeuwarden.

VOMI
Inmiddels is Frans met pensioen en heeft hij het drukker dan ooit. Vanaf 1994 is hij lid van de VOMI (Vereniging Oud Militairen Indië), afdeling Drenthe/Groningen. Eerst als penningmeester en later als secretaris en voorzitter ondersteunt Frans deze vereniging.
In 2023 is het aantal leden gedaald van enkele honderd naar zeven leden. De ouderdom eist zijn tol en de leden besluiten te stoppen met de vereniging.
Maar Frans stopt niet! Bij de VOMI begeleidde hij veteranen die het moeilijk hadden. En dat doet Frans nog steeds, hierbij ondersteund door zijn vrouw. „We laten deze mensen niet in de steek.”

Stichting Indië Monument Friesland
Daarnaast is Frans bestuurslid van de Stichting Indië Monument Friesland. Elke laatste woensdag van augustus vindt er in het Rengerspark in Leeuwarden de provinciale herdenking plaats. Hier worden alle gesneuvelde Friese militairen in Nederlands Indië herdacht (periode 1945-1962). Veteranen, kinderen en kleinkinderen zijn hierbij aanwezig samen met provinciale, gemeentelijke en militaire gezagsdragers. Het geheel wordt omlijst door het Friese Senioren Orkest.

Samen sterk
Samen met een 93-jarige Nieuw-Guinea veteraan is Frans bezig een Verenigd Natie Monument op te richten voor de acht Friese militairen die gesneuveld zijn tijdens hun vredesmissies. Burgemeesters, gemeenten en provincies worden benaderd om zich samen sterk te maken voor dit monument. 

Waardering
Als bestuurslid van de Drentse Veteranendag is Frans al ruim tien jaar verantwoordelijk voor de standhouders op deze dag. De dag vindt plaats op de tweede zaterdag in april in de Bonte Wever in Assen. De twaalf burgemeesters van Drenthe zijn aanwezig bij de kranslegging en de Koninklijke Militaire Kapel ‘Johan Willem Friso Kapel’ laat de hele dag van zich horen. De koning stuurt ieder jaar zijn wens. Frans is blij met deze steunbetuigingen.  

Veteranendag Ooststellingwerf
Ook in Ooststellingwerf komt er, na 25 jaar, weer een veteranendag. Uiteraard is Frans betrokken bij de organisatie hiervan. Hij krijgt hierbij ondersteuning van twee veteranen en van dorpencoördinator Marten Tel. De veteranen hebben al bericht ontvangen. De datum wordt nog bekendgemaakt. 

Voldoening
Frans zet zich in voor veteranen vanuit zijn eigen militaire achtergrond. De veteranen van nu worden begeleid na hun terugkeer in Nederland. Helaas was dat destijds niet het geval. De veteranen van toen moesten het zelf uitzoeken: stress, onverwerkte ervaringen en wennen aan het burgerleven. Voor deze mensen maakt Frans zich hard, vanuit zijn hart. Dit geeft hem veel voldoening en hij houdt er mooie vriendschappen aan over.

Voor meer informatie over de veteranendag in Ooststellingwerf:
f.j.vandreumel@outlook.nl of telefoon: 06 - 4343126
m.tel@ooststellingwerf.nl (Marten Tel Dorpencoördinator)
Frans is ook bereikbaar voor andere vragen.

Bijschrift foto: Frans in zijn tuin: zoals de visarend de vissen tegen reigers beschermt, zo goed zorgt Frans voor de veteranen.

Tijd

Ze woont zelf met haar gezin officieel in Bakkeveen, maar door de ligging is ze vooral gericht op Waskemeer. „Door het voetbal en klaverjassen kwam ik al regelmatig in het dorpshuis. Ik ben diverse malen gevraagd om coördinator te worden, maar daar ben ik steeds niet op ingegaan. Ik heb een fulltime baan als HR manager, dus waar haal ik de tijd vandaan?”

Die heeft ze uiteindelijk wel weten te vinden. Ze mag zich namelijk al jaren vrijwilligerscoördinator bij ’t Âld Leger noemen. Ze heeft zich vol overgave op deze functie gestort en met succes. Onder haar bezielende leiding zijn er veel nieuwe activiteiten geboren. Daarnaast is het dorpshuis flink opgeknapt. „In drukke periodes ben ik er zo 20 tot 25 uur in de week aan kwijt, maar ik doe het met ontzettend veel plezier. En nogmaals, ik sta er zeker niet alleen voor. De saamhorigheid is enorm hier.”

Steun

In totaal kan ze rekenen op de steun van zo’n veertig vrijwilligers. Vanuit de voetbalclub draait iedereen boven de 16 jaar ook mee in de kantinediensten. „Ons hele gezin is betrokken bij het voetbal, we zien elkaar vaker hier in het dorpshuis dan thuis”, vertelt ze lachend.

Slogan van deze actieve vrijwilliger is ‘met z’n allen voor alles’. Door haar tomeloze inzet en enthousiasme heeft ze heel Waskemeer in de benen gekregen. De agenda staat bol van de activiteiten voor jong en oud. Denk aan een open café, pubquiz, walking dinner, ouderensoos, klaverjassen, kinderdisco enzovoort.

Klussen

Naast alle activiteiten is onder leiding van Janny ook het dorpshuis zelf aangepakt. Er is de laatste jaren volop geklust en geschilderd. Eén van de meest recente project was de realisatie van een speelplek bij het café annex kantine. „Het is fijn als de kinderen op een veilige plek kunnen spelen, terwijl de ouders ook nog eens een oogje in het zeil kunnen houden. Het is gelukt om vanuit Het Fonds subsidie voor de speelplek te krijgen.”

Ondanks dat het er allemaal best veel tijd kost, vervult Janny al jaren de taak van vrijwilligerscoördinator. Ze kan daarbij rekenen op de steun van onder andere het opbouwwerk. „Het kost veel tijd, maar het geeft me tegelijkertijd ook ontzettend veel energie. We genieten met elkaar, het is gezellig en de mensen zijn je dankbaar. Daar doe ik het voor.”

Meer weten? Stuur een e-mail naar dorpshuiswaskemeer@gmail.com.

Het Afscheidshuis is onderdeel van Uitvaartvereniging ‘De laatste eer’ en is gevestigd in Oosterwolde. Marijke en Anna vertellen dat het ook echt aanvoelt als een huis. „Er is bijvoorbeeld bij binnenkomst een deurmat. Ook hebben we een keukentje waar familie koffie of thee in kan schenken." Het woord zegt het al, het is een afscheidshuis. Er zijn twee kamers waar overledenen liggen opgebaard tot aan de uitvaart.

Familie krijgt een eigen sleutelpasje, zo kunnen zij het huis binnen wanneer zij dit willen. „Ik kwam hier wel eens om acht uur in de ochtend, toen was er al iemand. Deze man ging iedere ochtend even een wandeling maken en even langs zijn vader. Dan maakten we een praatje en dronken we koffie. Zo stelde ik hem op zijn gemak daar", vertelt Marijke.

Beheerders en gastvrouwen
Anna, Marijke of Sonja ontvangen wanneer dit het geval is, de familie en leggen uit wat er allemaal mag en kan. Er is eigenlijk maar één regel: als er kaarsen worden aangestoken, deze bij het weggaan weer uitblazen. De vrijwilligers van het Afscheidshuis maken iedere dag een controlerondje. Ze kijken dan ook of de overledene er nog toonbaar bij ligt. „Als we over dingen twijfelen, nemen we altijd contact op met de uitvaartverzorger. We houden bijvoorbeeld uiterlijke kenmerken altijd in de gaten en trekken aan de bel wanneer we denken dat het voor de nabestaanden niet fijn meer zal zijn om hun dierbare zo te zien." Daarnaast wordt de boel door hen netjes gehouden en wordt er soms een afwasje weggewerkt wanneer er koffie is gedronken. „Tussentijds treffen we ook wel familie die dan soms hun verhaal kwijt willen. Dan maken we even een praatje", vertelt Anna.

Zo persoonlijk mogelijk
De familie mag eigenlijk alles doen om de kamer zo huiselijk en persoonlijk mogelijk te maken. Marijke: „Er zijn wel eens kleinkinderen geweest die de kist hadden beschilderd, zó bijzonder."

Anna heeft hier nog een erg bijzonder verhaal over: „Ik zag op een dag ineens een zakje witte bolletjes staan bij de kist, met een pot Nutella erbij. En toen dacht ik 'dit is wel raar'. Het bleek dus dat er ieder dag een kleinzoon op bezoek kwam, die altijd bij pake en beppe een wit bolletje met Nutella kreeg. Dus iedere dag ging hij bij zijn pake zitten en at hij een broodje Nutella. Bijzonder hè?"

Verder komt er van alles voorbij. Van planten en engelenbeeldjes tot een Feyenoordvlag en pantoffels onder de kist: het kan en mag allemaal. „We maken het altijd wel duidelijk: doe wat je wilt, dit kun je maar één keer doen", aldus Marijke. „Dat maakt dit werk juist leuk", vult Anna haar aan.

Bijzonder, moeilijk en professionele afstand
Marijke is via collega Sonja betrokken geraakt bij het Afscheidshuis. „Het is zo dankbaar wat je voor mensen kunt doen. Dit is echt prachtig werk", zegt ze.

Helaas is het werk soms ook pijnlijk, vertelt het duo. Anna: „Wat ik wel triest vind, is wanneer je merkt dat er gewoon niemand komt. Dat vind ik wel heel moeilijk. Dat zie je wel duidelijk terug, bij bijvoorbeeld de deurmat die we iedere keer uitzuigen. Op zulke dagen blijft die mat schoon."

Hoe ze hiermee omgaat? „Nou ja, je treft geen familie. Dus je kijkt even binnen of alles goed gaat, en dan ga je weer weg. Het raakt me wel eens. Het is best wel verdrietig dat iemand zo alleen is, ook al zal de persoon die er ligt daar niks van merken. Het doet wel iets met je."

Marijke: „We hebben alle drie wel een soort van afstand die we bewaren tot de familie. We gaan er wel altijd professioneel mee om, dat gaat gevoelsmatig."

„Al is dat soms ook wel mooi en goed, er juist wat bij betrokken te zijn", gaat Anna verder. „Laatst was ik aan het werk toen mijn buurman werd gebracht, zonder dat ik dat eerst wist. Hij was echt een lieve man, maar ook wel heel oud. Dan stap je er wel overheen. Zijn dochter had nog gezegd dat hij het geweldig had gevonden als ik er nu was. Dat doet je goed."

De betekenis van vrijwilligerswerk
„Door mijn NAH is dit toch wel een manier om in de maatschappij mee te kunnen draaien", vertelt Marijke. „Ook al is het maar een klein beetje contact wat ik met mensen kan hebben. Ik kan iets betekenen voor iemand, dat is heel belangrijk voor me. Daarnaast kan ik dit werk zelf inplannen. Wil het schoonmaken in de ochtend niet, doe ik het in de avond. Dat is voor mij erg fijn, die vrijheid. Fijne collega’s achter de hand is ook erg belangrijk, voor als het even niet gaat."

Anna geeft lachend antwoord op deze vraag. „Het houdt me van de straat! Het is toch dat stukje voldoening wat je eruit haalt, het bezig zijn. Door mijn versleten knie ben ik eruit geraakt en alle vriendinnen om me heen bleven doorwerken. Het is niet alleen zo dat ik er voor andere mensen ben, ze zijn er ook voor mij."

Dit is een verhalen vanuit Scala Vrijwilligerscentrale. Meer informatie? Kijk op www.scala-vrijwilligerscentrale.nl.

Sinds 2009 woont hij in het Haerenkwartier. In 2017 raakte hij actief betrokken bij de wijk. Er vond toen een eerste bijeenkomst plaats naar aanleiding van het opknappen van de buurt. „Er zouden in eerste instantie 45 woningen gesloopt worden en dat zorgde voor veel rumoer. Ik heb mij toen aangemeld voor de klankbordgroep. Kom je aan de wijk waar ik met veel plezier woon, dan wil ik mij daar graag mee bemoeien.”

Van het gas af
Door zich aan te sluiten bij de klankbordgroep bleef Anco niet alleen goed op de hoogte van het verloop van het project, via deze weg kon de buurt ook de eigen wensen goed naar voren brengen. „Als je dan toch met het opknappen van een wijk begint, waarom dan niet iedereen gelijk van het gas af? Dat idee hebben wij als klankbordgroep ingebracht.”
Zowel de gemeente als de woningbouwvereniging stonden hier positief tegenover. Het had wel grote gevolgen. Uiteindelijk bleek het voordeliger om de gehele wijk nieuw te bouwen in plaats van een deel van de woningen. „Natuurlijk komt daar veel emotie bij kijken. Sommigen wonen hier al hun hele leven.”

In gesprek
Anco kreeg als lid van de klankbordgroep dan ook veelvuldig vragen en kritiek op zich afgevuurd. „Belangrijkste is dan om in gesprek te blijven met elkaar. Afspraken van Actium uitleggen, bewoners helpen waar nodig.”
Samen met een opbouwwerker maakte Anco tijdens de uitvoering van het project elke maandag een rondje door de wijk. „Zo wisten we precies wat er speelde en konden we de ondersteuning geven die nodig was.” Ook was er tijdens het traject veelvuldig contact met dorpencoördinator Oscar Weehuizen. „Bijvoorbeeld als het ging over zaken als aansluiting op het riool”, legt Anco uit.

Ketelhuis
Inmiddels is het project afgerond. In totaal zijn er 170 nieuwe woningen gebouwd. Niet alleen is de gehele wijk vernieuwd, er is ook een moestuin aangelegd. ‘t Ketelhuis doet dienst als buurtkamer. Nog steeds maakt Anco samen met de opbouwwerker rondes door de wijk, alleen minder vaak. De opbouwwerker is ook geregeld aanwezig bij de koffieochtend op maandagmorgen in ‘t Ketelhuis.

Mooiste wijk
Ondanks dat Anco de afgelopen jaren ontzettend veel uren in de wijk heeft gestoken, heeft hij geen moment spijt van zijn betrokkenheid gehad. „We hebben er de mooiste wijk van Oosterwolde voor teruggekregen!”
Om dit zo te houden, werkt hij samen met de wijkcommissie aan het opzetten van onder andere activiteiten voor de jeugd in de wijk. Ook is er een wijkkrant in de maak. „Met elkaar de wijk mooi houden, daar richten we ons nu op.”
Meer weten? Neem contact op met opbouwwerker Grytsje Kramer, dorpencoördinator Oscar Weehuizen of Anco Tak. 

„Het zit in de genen", zegt Wietze. „Mijn Pake en Beppe hadden een boerderij en daar gonsde het van de bijen. Ik ben ermee opgegroeid." In 1984 krijgt Wietze zijn eerste eigen bijenvolk van een bevriende collega. 'Carnica-bijen', dat is een lief en zachtaardig bijenvolk. Want je wilt geen stekelig, humeurig volk waar iedereen last van heeft. Korte tijd later wordt hij lid van De Imkersvereniging Ooststellingwerf, een subafdeling van de Nederlandse Bijenhoudersvereniging (NBV).

Ondersteuning van (gemeente-)fondsen

Gaat het slecht met de bijen, dan gaat het slecht met de natuur. Het is dus van groot belang dat we de natuur zo inrichten dat het goed blijft gaan met de bijen. Vroeger waren de imkers vooral gericht op de honing, nu ligt de nadruk meer op het behoud van gezonde bijenvolken.

Door het project 'Wortels en Vleugels' van Kunst & Coo ontvangt de bijenvereniging een vergoeding om de jeugd voor te lichten over het belang van bijen. „Vanuit Het Fonds Ooststellingwerf kon ook de nieuwe aanbouw betaald worden," zegt Wietze met een grote glimlach. „We kunnen nu cursussen geven in het Imkerhuus."

Enthousiast

Het is moeilijk om niet enthousiast te worden van iemand die zo gedreven vertelt over bijen als Wietze. Dat geldt ook voor de jeugd en al gauw zijn de cursussen allemaal volgeboekt. Dat betekent verdere aanpassingen in het gebouw van het Imkerhuus. Betere toiletten en een betere keuken zijn nodig. Plus materialen voor de cursus, zoals bijenwoningen en onderkomens. Ook hier wordt subsidie voor aangevraagd, ditmaal onder andere bij het VSBfonds (een goede-doelenorganisatie die culturele en maatschappelijke initiatieven ondersteunt). „Want wie slaagt voor de cursus krijgt onder bepaalde voorwaarden een bijenstal met Carnica-volkje!"

Belang van vernieuwing

In een wereld van bestrijdingsmiddelen en sterk veranderende weersomstandigheden is het zaak om de bijen te blijven beschermen. Wietze: „Daarom is het zo nodig om de jeugd voor te lichten en enthousiast te maken voor het belang van insecten. En is het nodig om mee te gaan met vernieuwing. Betere bijenstallen en natuurlijke bestrijdingsmiddelen. Kinderen nemen veel meer op dan we denken!"

Tot slot deelt Wietze graag nog een tip. „Houd de media in de gaten, zodat je weet wanneer de open dagen van de Imkerij er zijn. Kom dan langs en laat je verrassen door de spannende wereld van de bijen!"

Meer informatie:

Imkerhuus (Oosterbrink 1b, Oosterwolde)

https://www.bijenhouders.nl/members/oosterwolde/

https://www.ditisooststellingwerf.nl/de-ondersteuners/dorpencoordinatoren

https://www.ooststellingwerf.nl/fonds

https://wortels-en-vleugels.kunstencoo.nl/

Vanaf haar tweede jaar woont Maaike in Oosterwolde. Ze groeit op tot een vrolijke, enthousiaste meid met een brede belangstelling voor alles wat het leven in petto heeft.

Eerst volgt zij de opleiding dierenverzorging. Ze rondt hem netjes af en beseft dan dat het toch niet helemaal is wat ze wil. Niet getreurd, er zijn meer mogelijkheden, zeker voor iemand die zo creatief is als Maaike. Ze start met de opleiding Grafische Vormgeving. En dan komt er een kink in de kabel van haar onbezorgde leven. Maaike wordt ziek en hoort dat ze SLE heeft.

SLE is een ziekte die schade aan weefsels en organen veroorzaakt. Pijn en vermoeidheid wisselen elkaar af. Goede en slechte periodes komen en gaan. Het is lastig om de opleiding af te ronden. „Dankzij de steun van mijn goede studiebegeleider is het me toch gelukt!”
Nu aan het werk. Solliciteren. Proeftijd. Te zwaar. Weer solliciteren. Weer te zwaar.
Zo gaat het door tot Maaike haar grens bereikt en naar eigen zeggen in een dip terechtkomt. De tegenslagen zijn te groot.

Zonder dal geen berg

De dip zorgt ervoor dat ze in Lyndensteyn in Beetsterzwaag terecht komt om te revalideren. Na zes weken is Maaike halverwege de berg. „Ik heb daar zo veel geleerd.” Een echte baan gaat het niet worden, maar daar heeft ze vrede mee. „Maar ik wil me toch zinvol voelen en iets terugdoen voor de maatschappij.”

Deze moedige houding leidt tot het napluizen van de krant: ja, in Rikkingahof wordt een vrijwilliger gezocht die tekenles wil geven. Daar begint Maaike met veel plezier aan. En laat Rikkingahof nou ook een plek zijn waar ze haar situatie begrijpen en liefdevol accepteren!

Maaike voelt zich daar thuis en als de tekenlessen stoppen bij gebrek aan deelnemers, wordt ze gevraagd om vrijwilliger te worden bij de dagopvang. Deze wordt bezocht door mensen binnen en buiten Rikkingahof, die daar een indicatie voor hebben. „Een plek waar het altijd gezellig is.”

Een mooie dag

Inmiddels werkt Maaike al vijftien jaar als vrijwilliger bij Rikkingahof. „Mijn 12,5-jarig jubileum werd gevierd met gebak en cadeaus.”
Spelletjes doen met de bezoekers van het dagcentrum, wandelen, lekker ondeugend ijs eten op een warme dag, samen naar het winkelcentrum, een uitstapje op de duofiets; het zijn allemaal activiteiten die Maaike onderneemt en dat naast alle creatieve dingen die ze samen met de mensen doet. „Ik mag anderen graag een plezier doen, dan heb ik zelf ook plezier." 

Niet alleen de mensen in Rikkingahof bezorgt Maaike een mooie dag. Ze is ook nog mantelzorger voor een echtpaar op haar vrije dag en ondersteunt haar ouders wanneer dat nodig is. Haar tip: „Werken als vrijwilliger is een aanrader. Kijk verder dan je beperking, er is zo veel mogelijk.”

Ook vrijwilligerswerk doen? De Scala Vrijwilligerscentrale is de plek waarop alle vrijwilligersvacatures van Ooststellingwerf worden bijgehouden.

Wanneer Anne-Lies in 2022 in Nijeberkoop komt wonen, wil ze mensen leren kennen. Dus gaat ze naar de koffieochtend van Plaatselijk Belang. „Daar werd ik met open armen ontvangen.” Ze hoort daar van het bestaan van de ‘Mancave’ en vraagt direct: ‘Wat is er voor vrouwen te doen?’ En ja, dan staat dit idee ineens op de wensenlijst van de jaarlijkse bewonersbijeenkomst, met haar naam erbij!

Gezelligheid en verbinding
Bianca is ook op de bijeenkomst en het idee spreekt haar onmiddellijk aan. „Ik had het idee al eerder geopperd, maar vanwege corona stond dat nog in de wacht.” Ondanks dat ze al heel wat vrijwilligerswerk doet, zet zij haar naam op de lijst.
Anne-Lies en Bianca bundelen hun krachten en organiseren een bijeenkomst voor vrouwen op 11 mei 2023. Dit pakt bijzonder goed uit. Verwachtingen en ideeën worden uitgesproken en vanaf dat moment is de Nije Powervrouwen een feit. Op dit moment bestaat de groep uit 20 vrouwen in de leeftijd van 46 tot 88 jaar. Het is vooral de gezelligheid en de verbinding die de vrouwen waarderen. „We zorgen voor elkaar!”

Activiteiten voor iedereen
De ene maand organiseren ze een kletsavond en de andere maand een activiteit. Ze proberen voor ieder wat wils te vinden en het liefst mag het niets kosten. Er is al heel wat gedaan: een spelletjesavond, fietstocht, wandeltocht met Staatbosbeheer, workshops, kerststukjes maken en een bezoek van een wijkagent uit Amsterdam. Het liefst vragen ze mensen uit het dorp, maar iemand van buitenaf met een interessant verhaal of leuke bezigheid, is ook welkom. Soms wordt een activiteit door een van de leden georganiseerd, hoe mooi is dat!

Hoogtepunten
„Eigenlijk vind ik alles leuk”, zegt Bianca, alhoewel de workshop van de schoonheidspecialiste er voor mij wel uitspringt. „Zo verzorgd en enthousiast. Ze gaf zelfs een goodiebag mee aan iedereen.” Anne-Lies: „De verf-schilderworkshop die ik heb mogen geven, was voor mij een hoogtepunt. Als oud-docent handvaardigheid en textiele werkvormen was ik helemaal in mijn element.” Ook de spelletjesavond wordt door de leden erg gewaardeerd, gemoedelijk en gezellig samenzijn. 

Plaatselijk Belang en media
De medewerking van Plaatselijk Belang is letterlijk en figuurlijk onbetaalbaar. De kantine wordt kosteloos ter beschikking gesteld, evenals de koffie en thee. Hierdoor blijft de entree laagdrempelig: 1 euro! Het dorpsblad 'De Dorpsomroeper' werkt mee door na elke activiteit een door Bianca en Anne-Lies geschreven stuk te plaatsen. Hier krijgen ze veel positieve reacties op. 

Toekomst en zorg 
Voor de toekomst wensen de Powervrouwen dat hun site, onderdeel van de website van Plaatselijk Belang, uitgebreid wordt, zodat ze nog meer kunnen delen. Als gezamenlijke zorg hebben ze het budget. Alles kost geld en hoe houd je dan de kosten laag? Daarom is het zo fijn dat er mensen zijn die belangeloos meewerken en bijdragen. Maar toch… nu en op den duur blijft het een zorg.

De gouden tip
„Als je een idee hebt, probeer het dan gewoon. Bundel je krachten en organiseer een bijeenkomst. Zo zijn wij ook begonnen." 

Hulp nodig bij het uitvoeren van je idee? Op deze website vind je welke ondersteuning geboden wordt.

Toen Ilse met haar gezin vijftien jaar geleden rond november in Langedijke kwam wonen, werd ze al snel door Plaatselijk Belang benaderd. Met een hartelijk welkom en een vraag: of ze ook lid wilde worden van de Activiteitencommissie? „Ja”, zei Ilse, „volgend jaar." Ze bedoelde volgend schooljaar, met het oog op haar baan als docent op de Hogeschool Van Hall Larenstein. Maar in januari was ze al volwaardig lid en dat is ze sindsdien gebleven. „Ik vind het belangrijk om bij te dragen aan de leefbaarheid van het dorp."

Voor jong en oud
De commissie bestaat uit twee onderdelen, een voor de jeugd en een voor de volwassenen. Ilse zit bij de laatste groep. „Van september tot en met juni organiseren we één activiteit per maand. We hebben een vast programma en ruimte voor nieuwe onderdelen."
Het vaste programma bestaat uit o.a. een bingo, kerstmarkt, fietstocht, high tea, spooktocht, filmavond en de beroemde Greppeltocht.
De nieuwe activiteiten komen vaak voort uit eigen dorp: mensen die iets willen delen met hun buurtgenoten, zoals een workshop wol vilten of zelf likeur maken. „We proberen zo veel mogelijk doelgroepen te bereiken. Voor elk wat wils."

Keuze genoeg
Naast deze activiteiten heeft Langedijke nog veel meer te bieden. Niemand hoeft zich te vervelen in dit dorp. Toneelgroep, ijsclub, jeu de boules, zangclub, kaartclub, uit eten in eigen dorp, wij vrouwen, dorpscafé, feestcommissie en natuurlijk jeugdvereniging De Klimop. Daardoor zijn er naast de activiteiten van de activiteitencommissie ook het jaarlijkse Paasfeest en om de drie jaar een dorpsfeest. Te veel om allemaal op te noemen. Het draait allemaal om één ding: sociale verbinding. „Alles is mooi”, zegt Ilse, „maar het straatontbijt ter ere van het 150-jarig bestaan van Ooststellingwerf springt er voor mij echt uit."

Tips
Hoe houd je een dorp leefbaar? Hoe zorg je dat er genoeg dorpsgenoten zijn om te helpen bij de activiteiten? Ilse weet het wel. „Benader de mensen persoonlijk in plaats van een algemene oproep. Zorg dat het ook voor de vrijwilligers gezellig is. Geef niet direct op als er maar twee mensen verschijnen op je activiteit. Spreek fondsen aan en investeer in eigen middelen."

De toekomst
Voor de toekomst van Langedijke wenst Ilse dat er wat meer faciliteiten komen. Vooral voor de ouderen en de pubers. Twee groepen die zo hun eigen behoeftes hebben. Voor de ouderen zou een maandelijkse koffieochtend in het dorpshuis mooi zijn. En voor de pubers wellicht een jaarlijkse workshop bij Kunst & Coo. Verder hoopt Ilse dat er voldoende mensen zijn die energie blijven steken in de leefbaarheid van het dorp. Want Langedijke is klein, maar fijn en dat willen ze graag zo houden.

Meer informatie:
www.langedijke.nl/Plaatselijk-Belang
www.scala-welzijn.nl

Annelies komt oorspronkelijk uit Oudehorne en woont nu alweer 24 jaar in Oldeberkoop, samen met haar man en twee dochters. Ze is als vrijwilligster betrokken bij de kerk, de stichting Diaconiehuis, het MFA, Welzijn op Dorpse Schaal en bij de opvang van Oekraïners. „Alles begint met mensen die iets willen veranderen. Ik vind het heel fijn om samen iets te creëren en te bestendigen.”

MFA
Vanaf het begin is Annelies betrokken geweest bij 'Mejander' Stichting Multifunctionele Accommodatie (MFA) in Oldeberkoop. „Sport en toneel waren er al, maar hoe kunnen we dit prachtige gebouw nog meer benutten? Hoe kunnen we tegemoet komen aan de wensen van de oudere mensen in het dorp?”
Vanuit het MFA werd Stichting Welzijn op Dorpse Schaal (SWoDS) geboren. Een vrijwilligersinitiatief dat zich inzet voor het welzijn van het dorp. Het bestuur bestaat uit zes mensen en Annelies is de secretaris. Zij organiseerden een zinderende bijeenkomst met Olga Commandeur, en toen was het hek van de dam. Nu komen de senioren twee maal per week naar het MFA voor gezellig samenzijn, bewegen, muziek, spelletjes en lekker eten met elkaar. Alles wordt gerund door zo'n dertig vrijwilligers. „Vrijwilligerswerk doe je voor anderen, zegt Annelies, én voor jezelf, het geeft zin aan je leven.”

Wereld beetje mooier maken
„Waar het kan, help ik graag de wereld een beetje mooier te maken.” Annelies ten voeten uit. Haar betrokkenheid gaat verder dan het dorp. Dus toen de oorlog uitbrak tussen Rusland en Oekraïne, was Oldeberkoop er snel bij om de eerste vluchtelingen op te vangen. In het Diakoniehuis, een tijdelijke opvang voor mensen in noodsituaties. Ook weer een initiatief waar Annelies bij betrokken is, onder haar motto: ‘klaag niet over de duisternis, maar steek een kaars aan’.

Bloeizone
Een Bloeizone is een gebied waar inwoners samen zorgen voor een omgeving waar mensen langer in goede gezondheid kunnen blijven wonen. Oldeberkoop is een van de Friese dorpen die zich een bloeizonedorp mag noemen. De toekomst die Annelies voor ogen heeft: „Een dorp waarin we naar elkaar omzien, zelfredzaamheid en eigen regie van individu en dorp vergroten door meer samen te werken. Samen zorgen voor een vitaal en leefbaar dorp. Binnenkort worden we hierin bijgestaan door een dorpsondersteuner, die als een soort spin in het web zich bezig zal houden met netwerken, verbinden, zorgvragen en het verenigingsleven.” De rol van Annelies is nog lang niet uitgespeeld! „Samen kunnen we zoveel meer!”

Meer weten? Onderstaande links helpen je verder.

www.stichtingwelzijnopdorpseschaal.nl/over-ons

www.pg-olde-nijeberkoop.nl/diaconie/diaconiehuis

www.mfaoldeberkoop.nl

www.bloeizone.frl/bloeizone/oldeberkoop/

„We wonen in een dorp en maken een inschatting van elkaar wie waar behoefte aan heeft. Zo ontstond het idee om voor de wat meer eenzame mensen activiteiten te organiseren. We hebben twee dagen in de week activiteiten voor ouderen. Maar organiseren ook activiteiten voor jongeren.”

Anneke vertelt dat zowel de deelnemers als de vrijwilligers met een goed gevoel naar huis gaan. „Heel veel mensen willen ertoe doen. Ze willen iets voor een ander betekenen. Wij brengen de mensen bij elkaar. Het verenigingsleven verandert. En daar veranderen wij in mee. We richten ons bijvoorbeeld meer op thema’s. Zo organiseren we voor de jeugd uit groep 8 een rondrit door het dorp. De toneelvereniging wil graag contact met jongeren en heeft daarom meegeholpen met de organisatie. Door samen te werken en elkaar te versterken hopen we dat het bloeiende Oldeberkoop gaat groeien. Want als ik één ding zeker weet: dat wat je aandacht geeft groeit,” sluit Anneke af.

Voor meer informatie over Welzijn op Dorpse Schaal of contactgegevens, kijk op www.stichtingwelzijnopdorpseschaal.nl.

Paul is voorzitter van de Sport Vereniging Donkerbroek. Onder deze omni-vereniging vallen onder andere voetbal, korfbal, gymnastiek en combi-sport. Hij kwam daar terecht door zijn liefde voor voetbal en omdat oudste zoon Tjerk ging voetballen. „Er stonden vacatures open en ik dacht dat het wedstrijdsecretariaat iets voor mij zou zijn. Ook was er nog geen jeugdcommissie. Die heb ik samen met een fanatieke groep opgezet”, vertelt Paul trots. Voorzitter zijn van de omni-vereniging kan een hele uitdaging zijn. „Je bent er namelijk voor alle sporten." 

Plaatselijk Belang 
Marij is ook actief in Donkerbroek. Zij is secretaris van het Dorpsbelang Donkerbroek. „Donkerbroek is een eigenwijs dorp”, zegt Marij. „Daar komt ook onze spirit vandaan. Wij focussen niet op de mensen die er niet zijn of de dingen die niet kunnen, maar juist op de mogelijkheden die we wél zien. En dat enthousiasme werkt aanstekelijk.”
 

DoarpsSintrum
Marij houdt zich naast haar taken in Dorpsbelang ook bezig met het opzetten van het nieuwe DoarpsSintrum. Eerder schreef zij hiervoor het projectplan op basis van de wensen uit het dorp. Ook was ze betrokken bij de lobby bij de gemeente om de gelden beschikbaar te krijgen. Inmiddels is zij voorzitter van het bestuur van de nieuwe op te richten stichting die het nieuwe Sintrum straks gaat exploiteren. 

Leerzaam en uitdagend 
Vrijwilliger zijn, kost soms veel tijd. „De bestuursleden van Dorpsbelang en de stuurgroep Doarpssintrum hebben er allemaal een baan naast. Daarom vergaderen we vaak ‘s avonds. En soms kost het ook best veel energie, want we hebben intensief contact met andere organisaties en overheden. Hierdoor gaan ontwikkelingen soms niet zo snel als je wilt. Maar je leert er ook heel veel van, wat ik verder kan toepassen”, vertelt Marij. „Het leuke aan vrijwilligerswerk vind ik de uitdaging om mensen bij elkaar te krijgen en om iedereen in zijn kracht te zetten. Vrijwilligerswerk doe je voor jezelf, maar vooral voor elkaar”, zegt Paul.

Kun jij als bestuurder van een vereniging of Dorpsbelang ondersteuning gebruiken of wil je graag jouw kennis en ervaring delen met andere besturen? Kijk dan eens verder bij 'bestuurscoaching'. 

Ronald is een verenigingsman in hart en nieren. Sinds 2012 is hij al voorzitter van de plaatselijke voetbalclub. „Naast het plezier met elkaar, staat een vereniging ook voor het oog hebben voor elkaar. Dat is belangrijk voor mij.”
Daarnaast is Ronald onder andere betrokken bij het Sportplatform Haulerwijk en aangehaakt bij de bloeizone Haulerwijk. „Initiatieven die de leefbaarheid van het dorp ten goede komen en daar zet ik mij graag voor in.”

Delen kennis en kunde
Door binnen het dorp goed samen te werken met verschillende partijen, zijn er in Haulerwijk al mooie dingen tot stand gekomen, zoals de bouw van de kantine. „Je maakt gebruik van elkaars kennis en kunde. Bovendien vergroot je op deze manier de betrokkenheid. De kantine heeft hierdoor nu een soort dorpskamerfunctie gekregen.”
Ronald heeft als actieve vrijwilliger ook regelmatig contact met dorpencoördinator Marten Tel. „Hij is onze ingang naar de gemeente en helpt om ons met de juiste personen in contact te komen. Eigenlijk onze oren en ogen richting de gemeente.”

Zonder vrijwilligers kun je niet
Allerbelangrijkste is en blijft volgens Ronald de samenwerking met andere vrijwilligers uit het dorp. „Zonder kun je niet. Je moet het met elkaar doen. Zo had er zonder vrijwilligers nu geen nieuwe kantine gestaan.”
Vrijwilligers aan je binden is een eerste stap, maar daarnaast spelen ook zaken als veiligheid, financiën en verantwoordelijkheid een rol. „Als bestuurslid liggen er altijd wel uitdagingen en dat is soms best pittig. Maar gelukkig is het bovenal plezier wat het mij brengt. Je leert veel en met elkaar proberen we het elke dag weer een beetje beter te doen. Dat lukt niet altijd, maar dat is niet erg. We mogen met recht trots zijn op wat we hier in Haulerwijk tot nu toe met elkaar voor elkaar hebben gekregen.”

Wil je meer weten over de aanpak in Haulerwijk, dan kun je een e-mail sturen naar voorzitter@svhaulerwijk.nl. Meer weten over de rol van dorpencoördinator, ga verder naar Marten Tel?

Rouwen is keihard werken. „Wij noemen het ook rouwarbeid. Het gaat in golven. De ene keer kan iemand heel verdrietig zijn en een ander moment juist weer heel blij. Mensen in rouw kunnen zich daar dan vaak schuldig over voelen. Ik ben er dan om te luisteren en ze te vertellen dat dit oké is. Mensen moeten zichzelf vaak opnieuw uitvinden. Wie ben je zonder je partner of wie ben je als je niet langer kunt werken? Dat proces kost ontzettend veel energie.’’

Het werk dat Margret doet is erg belangrijk. „Ik ben geen therapeut en ook geen vriendin", zeg ik altijd. Ik kom daar om te luisteren en kan handvatten geven. Maar het zware werk, dat moeten de mensen zelf doen. Het doel van mijn bezoekjes is dat mensen uiteindelijk na een aantal keer het gevoel hebben dat ze gehoord zijn en verder kunnen”, benadrukt Margret.

Voor Margret is werken met mensen in rouw iets wat ze altijd al gedaan heeft. „Ik heb altijd in de ouderenzorg gewerkt. Daar werk je ook veel met mensen die dierbaren verloren zijn. Ze laten mij zo dichtbij komen, dat is en blijft bijzonder.”

Heb je ook hulp nodig bij het verlies van een dierbare, werk, woning of iets anders? Neem dan contact op met coördinator Nel de Jong via telefoonnummer 06-20104197.

Wie kent hem niet, de Ronde Tafel van koning Arthur, waar hij met zijn ridders overlegde over belangrijke vraagstukken? Dat was lang geleden, maar ook nu nog bestaat de Ronde Tafel. Een wereldwijde groep van mannen tussen de 18 en 40 jaar, die zich inzet voor maatschappelijk belang. In Nederland zijn er 196 tafels met een totaal van 3014 leden. Ronde Tafel 129 (RT129) is de groep waar Teunis lid van is, samen met nog 14 andere mannen. „Je wordt gevraagd voor de Ronde Tafel", vertelt Teunis. Daarbij wordt gekeken naar een goede verdeling in beroepsgroepen. „Bij ons zitten onder anderen een dierenarts, een productiemanager, iemand van een grote bouworganisatie, transportbedrijf en ikzelf als badkamerinstallateur."

Altijd in beweging

De Tafelaars zijn altijd in beweging, voor de wereld, de mede-Tafelaars en zichzelf. Dat is ook de reden waar de leeftijdsgrens van 40 jaar op gebaseerd is, geen verstarring maar verjonging en vernieuwing. En waarom het voorzitterschap elk jaar wisselt. „Het feit dat we allemaal in dezelfde levensfase zitten, verbindt", zegt Teunis. „We zijn een grote internationale familie." Dat geldt ook voor de Tafelettes, de partners van de Tafelaars. Sandra, de vrouw van Teunis: „We komen geregeld bijeen en ondersteunen de mannen bij het uitvoeren van hun missie. Het is enorm gezellig en breidt je wereld uit."

Maatschappelijk belang

De Tafelaars zetten zich in voor het maatschappelijk belang, lokaal, landelijk en internationaal door geld te verdienen met evenementen of door de eigen handen uit de mouwen te steken. In 2023 was er de eerste Table Tour Rally, waarvan de opbrengst naar een goed doel ging. Ieder jaar wordt er een kerstdiner georganiseerd voor alleenstaande ouderen, in samenwerking met het Stellingwerf College. „Dit vind ik persoonlijk een van de mooiste activiteiten", vertelt Teunis. „Ook hebben we geholpen bij het tot stand komen van de Playground bij Zeuvenakkers, de zorginstelling in Appelscha." Door de verkoop van kerstpakketten konden er beleeftafels gekocht worden voor de zorginstellingen Sinnehiem en Rikkingahof. Iets waar de ouderen heel blij van werden! „Op dit moment zijn we bezig met het ondersteunen van de Stichting De Kleine Boerderij in Oosterwolde.'

Internationaal belang

Op internationaal niveau worden de contacten onderhouden door elk jaar in de eerste week van september een bijeenkomst te houden. Dit gebeurt elke keer in een ander land en zo kwam RT129 in contact met de RT129 in India. Van daaruit ontstond het project om bij te dragen aan een klaslokaal in India. Zo groot is de wereld van een Tafelaar dus!

Persoonlijke groei door vriendschap

„Ik groei door de contacten met anderen. Als ZZP-er leer ik samen te werken en af en toe pas op de plaats te maken in plaats van meteen hup, de schouders eronder." Het is lastig om aan een niet-Tafelaar uit te leggen wat het betekent om een Tafelaar te zijn. Teun: „Het is vriendschap op het eerste gezicht."

Meer informatie over deze groep doeners is te vinden op https://rt129.nl of bekijk deze video: https://youtu.be/yfDs8p6Cja8

Met recht kan hij trots zijn op wat er het afgelopen decennium allemaal in en rondom Fochteloo tot stand is gekomen. „Maar natuurlijk doe je dat niet alleen. Samenwerking is het fundament.” Zo is er voor alle projecten intensief samengewerkt met andere doeners uit het dorp, evenals diverse ondersteuners. Maarten geeft graag wat voorbeelden.

Het begon voor hem in 2015 toen hij voorzitter werd van Dorpsbelang Fochteloo. „Ik wilde niet alleen lopende bestuurszaken oppakken, maar ook echt wat doen.” Hij richtte zijn pijlen op het dorpshuis. Er was veel behoefte aan daglicht in de grote zaal. „De eerste uitdaging was om het benodigde geld bij elkaar te harken. Ik ben fondsen gaan aanschrijven en we hebben een projectteam opgezet.”

In diezelfde periode rees het plan om in het dorp glasvezel te realiseren. „We hadden in Fochteloo te maken met zeer traag internet, dat moest anders.” Ook hiervoor werd onder leiding van Maarten een werkgroep gevormd. „Een plan voor de aanleg van glasvezel enkel in Fochteloo bleek niet haalbaar. Het is toen breder getrokken en, met behulp van de toenmalige wethouder, is het glasvezel voor heel Ooststellingwerf geworden.”

Aanschrijven fondsen

Vervolgens rolde Maarten in de viering van ‘500 jaar Ooststellingwerf’ (2017). In het kader hiervan werd in Fochteloo een prachtige dorpsgids uitgebracht. „En dat bracht ons vervolgens op het idee om mooie infopanelen te maken (2018). Ook hiervoor hebben we weer fondsen aangeschreven.”

Ondersteuning hierbij kreeg hij onder andere van dorpencoördinator Marten Tel. Hij wees Maarten op diverse mogelijkheden en kansen om geld aan te vragen. „Ook heeft hij ons geholpen de weg naar de gemeente te vinden bij de ontsluiting van de voormalige werkkampen in Fochteloo (2019). Hoe vlieg je zoiets aan? Bij wie moet je zijn om zoiets voor elkaar te krijgen? De dorpencoördinator bracht ons in contact met de juiste mensen op het gemeentehuis. Door een werkgroep met deskundigen te vormen, konden we slagvaardig aan de gang. Nog altijd zijn we gezamenlijk verantwoordelijk in een community voor het onderhoud en er wordt nog doorlopend educatie rondom de kampen verzorgd via het project De Veerkieker.”

RAAF

Ook bracht Marten het idee in een ‘bovendorps’ project te ontwikkelen, vanwege wachtende subsidie uit het Fonds. Daarvoor zocht de doener uit Fochteloo contact met vrijwilligers uit Appelscha en Ravenswoud. Monumentenambassadeurs, die bezig waren met het samenstellen van een historische route in Appelscha in het kader van de Open Monumentendag, haakten aan. Het heeft geleid tot de totstandkoming van de historische wandel- en fietsroutes RAAF. „Naast de werkgroepen zelf zijn het de vele dorpelingen geweest die de handen vrijwillig uit de mouwen hebben gestoken om alle klussen te klaren. Het is mooi dat je er met elkaar voor kunt zorgen dat zo’n stuk historie behouden blijft.”

Zelf heeft hij de afgelopen periode onder andere geleerd hoe je een goed projectplan moet schrijven. „Ik heb veel zelf uitgezocht, maar mocht je ergens hulp bij nodig hebben, de dorpencoördinatoren en opbouwwerkers helpen je graag verder.”

Vanwege zijn rol in allerlei werkgroepen, heeft Maarten namens Fochteloo ook zitting genomen in de begeleidingscommissie opbouwwerk. Tevens is hij momenteel actief als coördinerend redacteur van De Zoolstede, het magazine van de Historische Vereniging Appelscha e.o.. Ook al zijn er al veel projecten afgerond, vervelen doet deze doener zich voorlopig dus nog zeker niet.

Heb je vragen aan deze doener, dan kun je hem bereiken via e-mail: maarten@jeronimus.frl.

Eric werkte 44 jaar lang bij een groot transportbedrijf (logistiek en kwaliteit/veiligheidsmanagement) en woonde ruim 36 jaar met zijn gezin in Vierpolders. Het noorden blijkt echter niet onbekend voor hen, want ze gaan regelmatig op vakantie in Friesland. „Al tijdens onze verloving zeiden we tegen elkaar: ‘Als de kans zich voordoet, gaan we naar het noorden’.” En laat dat nou gebeuren! Eric wordt door zijn werkgever gedetacheerd naar Assen en de jacht op huizen begint. Zijn vrouw vindt een kavel met bouwplan in Ravenswoud. Samen maken ze het plan duurzaam levensloopbestendig en vanaf 2009 wonen ze er naar volle tevredenheid.

Daar heb je weer zo'n westerling
„Tijdens mijn werkzame leven bemoeide ik me niet veel met het dorp. Ik wilde voorkomen dat mensen dachten: daar heb je weer zo'n westerling die het beter weet.” Op 1 januari 2011 gaat Eric met de VUT en dat is de ommekeer.
Het begint allemaal met een herhaalde oproep in de dorpskrant De Wyken: 'Wie helpt ons de krant in elkaar te zetten?' Aangezien Eric daar eerder ervaring mee heeft opgedaan, is het redactiewerk de eerste stap op het vrijwilligerspad. En dat doet hij nu nog steeds! Wanneer Eric in oktober 2011 de pensioenleeftijd bereikt, wordt hij benaderd door Plaatselijk Belang. Ze zoeken een secretaris en denken: 'dat is wel iets voor Eric!' Een kleine tien jaar is dit Erics tweede klus als vrijwilliger. „Veel werk, maar ontzettend leuk, hierdoor kreeg ik veel contacten, in en buiten het dorp.”

Fotograaf, buschauffeur, ‘RAAF’ en een ‘Excelletje'
We zijn er nog niet. Vanaf zijn elfde levensjaar is fotograferen een hobby van Eric. Dus is het niet vreemd dat hij als fotograaf aan de slag gaat bij Rikkingahof, voor de interne kabelkrant. „In die tijd (2013) werd er nog veel voor de bewoners georganiseerd, 1 à 2 activiteiten per week. Corona heeft daar verandering in gebracht en nu kom ik er nog maar een paar keer per jaar.” Ook komen er twee foto's - formaat van zo'n 6 bij 3 meter! - van Eric te hangen in het te verbouwen dorpshuis.
Een andere vrijwilligersbaan die in de loop der jaren verandert, is de buurtbus. Zeven jaar lang rijdt Eric eenmaal per week op de buurtbus. Tot deze stopt wegens gebrek aan reizigers, want nu hebben de meeste mensen zelf een auto. 
Dan is er nog het project ‘RAAF’ (de dorpen Ravenswoud, Appelscha, Appelscha-Boven en Fochteloo). Eric zat in de werkgroep die de Historische Wandel- en Fietsroutes in en rond deze dorpen tot stand heeft gebracht. Er staan in totaal dik tachtig informatiepanelen bij historische panden en andere objecten. Tussen alle bedrijven door maakt Eric vanaf 2013 een 'Excelletje' voor de gemeente: „Ieder jaar maak ik een Excel-overzicht van de bevolkingsopbouw in Ooststellingwerf. Die komt dan op de gemeentewebsite.”
„De dingen moeten gebeuren en iemand moet het doen", Eric maakt zijn uitspraak meer dan waar. Zijn energie en kennis komen goed van pas in het dorp en de bescheiden westerling wordt enorm gewaardeerd!

Ook wat betekenen voor een ander, jouw dorp op wijk? Kijk op www.scala-vrijwilligerscentrale.nl/ voor een uitgebreid vacatureoverzicht.

Tusita werkte voorheen met veel plezier als coach bij een zorginstelling. Sinds 1 augustus 2023 is ze met pensioen. De eerste maanden genoot ze volop van alle vrijetijd. Heerlijk met de camper weg en lekker bezig in de tuin. „Maar toen braken de donkere maanden aan en ik brak ook nog eens mijn voet. Ik zat opgesloten tussen vier muren en voelde mij allesbehalve gelukkig.”
Ze besloot om niet bij de pakken neer te gaan zitten. „Van alleen maar thuis in je eentje Netflix kijken, word je ook niet blij. Ik wilde weer wat doen en ben op internet naar vrijwilligerswerk gaan zoeken.”
Kinderboeken
Heel haar leven is ze al gek op taal en vooral op kinderboeken. Ze trekt met plezier haar lievelingsboeken ‘Borre en de nachtzwarte kat’ en ‘De vraag van muis’ uit de kast om te laten zien. Zelf schreef ze onder de titel ‘Het lichaam voorbij – Gedichten voor oude en jonge speelse geesten’ ook al eens een boek.
De vacature voor redacteur van ‘Dit is Ooststellingwerf’ sprak haar dan ook direct aan. „Ik dacht Bingo! Ik houd van taal en schrijven en ik word blij van mensen. Ik ben altijd nieuwsgierig naar wat iemand beweegt.” In de functie van redacteur voor ‘Dit is Ooststellingwerf’ kan ze dus helemaal haar ei kwijt.
Na haar aanmelding als vrijwilliger, kreeg ze een korte schrijftraining aangeboden. Haar eerste interview was met doener Frans van Dreumel uit Donkerbroek. „Best spannend hoor, maar het was erg leuk om te doen.” Ze kijkt er dan ook naar uit om andere doeners te ontmoeten en hun verhalen op te mogen schrijven.
Tuin van Toes
Naast schrijven heeft Tusita trouwens ook nog een andere passie. Ze is namelijk gek op tuinieren. Ze heeft van haar eigen tuin een paradijsje gemaakt en het mooie is; iedereen is er welkom. „Mooie plekken zijn er om te delen.”
Niet alleen buurtgenoten kunnen elkaar treffen in de ‘Tuin van Toes’, het is ook een locatie waar activiteiten plaats kunnen vinden, zoals workshops of kleine feestjes. 
Meer weten of nader kennis maken met Tusita, tel 06-13009654 of stuur een e-mail naar tusita93@gmail.com.

In 2018 was ze als belangstellende inwoonster aanwezig bij de zogenoemde dorpsgesprekken. Hieruit kwam naar voren dat in Appelscha, na het sluiten van Harambe, een ontmoetingsplek werd gemist. Een enthousiaste groep ging ermee aan de slag en vond een geschikte locatie. Siepie sloot aan en kwam tijdens dit proces als voorzitter in het bestuur van de Dorpskamer terecht.
Tevens was er geld nodig om de ruimte op te knappen, maar waarvan? „We hebben tijdens die beginfase ontzettend veel gehad aan de ondersteuning van opbouwwerker André Ponger. Hij had ervaring met het aanvragen van subsidies, wist de juiste contacten te leggen en heeft ons geholpen bij het schrijven van een projectplan. Ook attendeerde hij ons op het bestaan van diverse fondsen, wist daarbij de juiste wegen te bewandelen. Nee, zonder deze steun waren wij verzand in een doolhof van onbekende wegen en was het ons vast niet gelukt Dat los van het feit dat we een heel enthousiast bestuur hebben. Een hechte club die zich verbindt met mensen en het dorp een warm hart toedraagt.”

Met liefde en zorg
Door er als inwoners, organisaties en vele betrokkenen samen de schouders onder te zetten, beschikt het dorp nu over een prachtige ontmoetingsplek. De ruimte is met veel liefde en zorg opgeknapt en ingericht. „Ook hier zijn volop vrijwilligers bij betrokken geweest”, vertelt Siepie enthousiast. „En met een club van zo’n 26 vrijwilligers kunnen we nu alles laten draaien, dat is geweldig!” Zo verzorgen ze o.a. koffieochtenden, een ‘breek de week lunch’, spelletjes en knutselmiddagen voor kinderen, kunst, muziek, schaken en een verstelcafé.
Tevens worden er workshops verzorgd en maken diverse verenigingen gebruik van de ruimte. Zo worden er ook wel feestjes gehouden. „Elke maand komen we als vrijwilligers bij elkaar om de planning en alle ‘ins en outs’ met elkaar te bespreken.”

Raadplegen
De opbouwwerker is nog steeds betrokken. „Hij attendeert ons op bepaalde bijeenkomsten in de gemeente die voor ons van belang zijn, zoals b.v. bestuurscoaching en activiteiten van Scala.” Ook is hij betrokken bij gesprekken met o.a. Actium, Liante en Plaatselijk Belang.
Op de website www.dorpskamer-appelscha.nl is alle informatie over De Den te vinden. Andere initiatiefnemers zijn altijd welkom om ideeën en informatie uit te wisselen. Voor contact, stuur een e-mail naar info@dorpskamer-appelscha.nl of tel: 06 - 30296329. Voor contact met opbouwwerker André Ponger, tel: 06 – 51525998 of stuur een e-mail naar aponger@scala-welzijn.nl.

Met dank aan: Iepen Mienskipsfûns, Fonds Berkoop, Rabobank, Gemeente Fonds Ooststellingwerf, Plaatselijk Belang Appelscha.

Wanneer deze inwoner van Haulerwijk op 1 maart 2005 stopt met de betaalde arbeid, stapt hij onmiddellijk over op onbetaald werk als vrijwilliger bij het zwembad van Haulerwijk. Hier kunnen ze zijn kennis van techniek heel goed gebruiken.

Achterstallig onderhoud wordt duurzaam aangepakt: zonnepanelen, nieuwe douches, warmtepompen, noem maar op, het zwembad krijgt een complete 'make-over'. Natuurlijk doet Sietse dit niet alleen. Hij wordt geholpen door een grote groep enthousiaste vrijwilligers. „Ik kan geen nee zeggen”, zegt Sietse. „En samen iets voor elkaar krijgen geeft me veel voldoening.” In Haulerwijk is het niet ‘Even Apeldoorn bellen’, maar ‘Even Sietse bellen’.

Niet kletsen, maar poetsen

Zijn vrouw Kitty weet er alles van. „Toen Sietse nog werkte, gingen we twee keer per jaar op vakantie. Nu hij vrijwilliger is, maar één keer”, zegt ze lachend. Ze weet dat haar man een doener is die niet stil kan zitten. Zijn lijfspreuk is dan ook: niet kletsen, maar poetsen.

Dat vrouwe Kitty ook van aanpakken weet, blijkt uit hoe zij haar man ondersteunt bij alles wat hij doet. Samen zijn ze 25 jaar lang tweede koster geweest bij de Oerdracht, de gereformeerde kerk in Haulerwijk. De kippen en konijnen in de tuin van Sietse en Kitty getuigen van hun liefde voor dieren. Tja, en als je dan Sietse heet, zit je jarenlang in het bestuur van 't Knyntsje, de kleindiervereniging en bij de landelijke vereniging van Duitse hoenderrassen. 

Lintje

Elk jaar wordt het zwembadseizoen afgesloten met een barbecue voor medewerkers en vrijwilligers. Zo ook zaterdag 31 augustus 2024. Wanneer Sietse en Kitty aankomen, zien ze drie tafels met daarop een bordje: gereserveerd. „Vreemd”, zegt Sietse, „waar is dat nou voor nodig?” Ze gaan achteraan zitten en een tijdje later komt de burgemeester binnen. Ook dat wordt als vreemd ervaren. En dan, tijdens het praatje van de burgemeester, hoort hij zijn naam: of Sietse Luchtenveld maar even naar voren wil komen?! De munt valt en het lintje wordt gespeld. Een hele eer en zo enorm verdiend!

Tip

Tot slot hebben Sietse en Kitty nog een tip voor iedereen die dit leest: „Vrijwilligerswerk geeft veel voldoening en is een verrijking van je leven. Je blijft er jong bij.”

Wil jij ook graag vrijwilligerswerk doen? Scala Vrijwilligerscentrale is de plek waarop alle vrijwilligersvacatures van Ooststellingwerf worden bijgehouden. Kijk ook even op de pagina ‘Doe jij oook mee?’

Hij is sinds een paar jaar voorzitter van het Grietenijhûs. De afgelopen jaren is dit dorpshuis flink gerenoveerd. Het bestuur nam ook de exploitatie en organisatie onder de loep. Belangrijkste doelstelling: het dorpshuis voor Makkinga behouden ten behoeve van de leefbaarheid van het dorp. Jong en oud moet er gebruik van kunnen maken, nu en in de toekomst.
Eén ding was direct duidelijk: zonder vrijwilligers ga je zo’n doelstelling niet halen. „Maar je moet vrijwilligers ook niet gaan overvragen, dan haken ze af”, aldus Wim. Er werd een unieke oplossing bedacht.

Vaste groep
Allereerst is er een vaste groep vrijwilligers aangetrokken. Met een paar personen zijn ze verantwoordelijk voor één vast onderdeel binnen het dorpshuis. Zo zijn er in totaal vijf vrijwilligers die elke maandag de schoonmaak verzorgen. Twee vrijwilligers zijn verantwoordelijk voor het onderhoud en drie vrijwilligers draaien de koffieochtenden. Aan de open avond op vrijdag zijn weer drie andere vrijwilligers verbonden en hetzelfde geldt voor jongerensoos ’t Haventje, de Vlomarkt en het maandelijkse etentje. „De personen in deze groepjes wisselen elkaar af. Ze regelen alles zelf en zoeken ook een nieuwe vrijwilliger als er iemand uit het groepje afvalt. Dat werkt perfect en het maakt je minder kwetsbaar.” Ook de voetbalclub maakt gebruik van het dorpshuis en regelt eveneens alles zelf met eigen vrijwilligers.

Assist team
Daarnaast is vorig jaar het ‘Stichting Dorpshuis Makkinga assist team’ opgezet. Hierin zitten vrijwilligers die af en toe de handen uit de mouwen willen steken. Wim: „Gestart met 12 en er zitten nu al 21 deelnemers in. Bovendien is er nog niemand uitgestapt.”
De formule blijkt een schot inde roos. Zijn er een paar vrijwilligers achter de bar nodig voor een feest of het versjouwen van meubels, Wim hoeft maar een berichtje te sturen naar de appgroep en het is geregeld. „Er zijn altijd wel mensen beschikbaar om even te helpen.”
De vrijwilligers zijn allemaal persoonlijk door het bestuur of andere betrokkenen gevraagd. Daarnaast hebben ze allemaal uitgebreid uitleg gekregen. Jaarlijks wordt er een gezellig uitje voor alle vrijwilligers georganiseerd. „Met elkaar houden we een ontmoetingsplek draaiende die zeven dagen in de week geopend is. We zijn helemaal ‘selfsupporting’. Iets waar we als dorp zeker trots op zijn.”

Meer weten over het vrijwilligersbeleid van het Grietenijhûs? Wim vertelt er graag meer over. Stuur een e-mail naar beheerder@grietenijhus.nl. 

Als lid van de oudejaarsvereniging steekt hij regelmatig vrijwillig de handen uit de mouwen. Natuurlijk staat de Vesuvius Club bekend om stunts rond de jaarwisseling, maar de leden doen nog veel meer. Denk aan de organisatie van tentfeesten en de paasvuren in het dorp. Het zijn grote evenementen die volledig door vrijwilligers worden gedraaid.
„We proberen voor jong en oud iets te doen in het dorp en iedereen helpt mee. Daardoor kun je ook zo’n middag voor senioren houden. Er waren wel zo’n vijfhonderd aanwezigen, waarvan we er zo’n tweehonderd persoonlijk hebben opgehaald bij verzorgingshuizen en zorgboerderijen. Als je er maar samen de schouders onder zet, dan kun je heel veel voor elkaar krijgen.”

Groei
Door de mooie resultaten die de club neerzet, is het aantal leden de afgelopen jaren sterk gestegen. „Toen ik bij de club kwam, waren er maar zo’n zestien leden. Dat aantal is nu verdubbeld. We zijn nog nooit zo groot geweest. Maar het is dan ook erg leuk om met een groep jonge jongens grootse dingen te kunnen organiseren voor jong en oud.”
Uit het oogpunt van ‘mienskip’ heeft Sil zelf ook nooit getwijfeld om zich bij de oudejaarsclub aan te sluiten. „Ik vind het belangrijk om iets voor de gemeenschap te kunnen betekenen. Daarnaast zorgt het ook voor een stukje persoonlijke ontwikkeling. Ik heb de afgelopen jaren ontzettend veel geleerd.”

Kennis
Zo heeft de club veel kennis in huis als het gaat om het aanvragen van vergunningen of het verkrijgen van subsidies. „Wil je zelf als vereniging of dorp een evenement opzetten, maar weet je niet waar je moet beginnen, trek gerust bij ons aan de bel.”
Volgens Sil moet een initiatiefnemer zich vooral niet laten ontmoedigen door bepaalde regelgeving of andere drempels die genomen moeten worden. „Er is vaak meer mogelijk dan je denkt. Kijk maar wat we in Elsloo al allemaal voor elkaar hebben gekregen. Het maakt ons in ieder geval heel trots.”

Zelf een evenement opzetten? Naast de hulp van een opbouwwerker of dorpencoördinator, mag je dus ook altijd informatie inwinnen bij de Vesuvius Club. Stuur een e-mail naar: vesuviuselsloo@gmail.com.

De initiatiefneemster heeft een enorme passie voor tuinieren, koken en de natuur. Samen met haar gezin eet ze al een paar jaar uit eigen tuin. Een voorrecht om dagelijks vers en gezond te kunnen eten. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd. „Gezonde voeding is al jaren duurder dan ongezonde voeding. Als je dan al moet rondkomen van een minimaal budget, dan blijft vaak alleen de ongezonde keuze over.”
Ze besloot om in actie te komen en stapte naar de gemeente. „Ik kwam bij dorpencoördinator Oscar Weehuizen terecht. Samen zijn we in Nieuwehorne gaan kijken. Ook hij raakte enthousiast.”
Samen werd naar de mogelijkheden gekeken om eenzelfde soort tuin in Oosterwolde op te richten. Welke locatie was geschikt, welke vergunningen waren nodig en waar konden eventueel subsidies worden aangevraagd? „Oscar heeft ontzettend veel hulp geboden bij deze zoektocht. Hij bracht mij in contact met de juiste mensen, zoals iemand van ruimtelijke ordening. Ook zijn we bij de wethouder langsgegaan. Heel fijn dus dat er een dorpencoördinator is die de weg in gemeenteland kent. Oscar heeft er mede voor gezorgd dat het initiatief werd omarmd.” 

Land van de buren
Eind 2022 is Stichting De Kleine Boerderij opgericht. Op 1200 m2 land aan de Rijweg 107, wat Hester mag lenen van de buren, worden sindsdien allerlei soorten groeten verbouwd. In 2023 hebben daardoor zo’n zeventig huishoudens uit Oosterwolde en omgeving kunnen genieten van verse boontjes, sla, bietjes, prei, boerenkool en nog veel meer.
De tuin wordt onderhouden door een groep van zo’n vijftien vrijwilligers. Elke donderdagochtend in de maanden maart tot en met november komen ze van 09.00 – 12.00 uur naar de tuin om te helpen.
Er wordt heel bewust geen gebruik gemaakt van kunstmest of pesticiden, maar samengewerkt met de natuur. Hester: „Ons uitgangspunt in alles wat we doen is gebaseerd op de drie principes van de permacultuur: zorg voor de aarde, zorg voor de medemens en eerlijk delen.”
Doel is om de tuin de komende jaren flink uit te breiden op een grotere definitieve locatie, waardoor nog meer huishoudens dagelijks van verse groenten kunnen worden voorzien. De oogst wordt onder andere aan de lokale voedselbank aangeboden. Nog steeds is er geregeld contact met de dorpencoördinator voor de verdere ontwikkeling van de tuin.

Vragen over dit initiatief of lijkt het je ook leuk om te helpen in de tuin? Stuur een e-mail naar hester@dekleineboerderij.frl of tel: 06-55273683. Ook kun je voor meer informatie terecht bij dorpencoördinator Oscar Weehuizen. E-mail: o.weehuizen@ooststellingwerf.nl of tel: 0516-566367.

Meer inspiratie, bekijk de documentaire over Stichting Sociaal & Vitaal in Nieuwehorne via de volgende links: Deel 1 en Deel 2.

Tjeerd is geboren in Elsloo en vindt op 7-jarige leeftijd contact al belangrijk. „In de vakanties wilde ik logeren bij familie om hen beter te leren kennen.” Ook komt hij al vroeg in aanraking met de kerk. „Mijn inwonende oom was klokkenluider van de kerk in Elsloo en nam me vaak mee.”
Alhoewel hij op latere leeftijd gedoopt is bij de Baptistenkerk, gaat hij ook naar andere kerken. „Bij geloof moet je over de kerkmuren heen kijken.” Na als militair-radiotelegrafist in Suriname te hebben gewerkt, komt hij in Heerenveen terecht als medewerker bij de NMB, nu ING bank.
Dan gaat het mis. Tjeerd wordt ziek en werkloos. Zijn geloof leidt hem door deze moeilijke periode heen en hij ontmoet zijn huidige vrouw. Ook heeft hij veel houvast aan zijn vrijwilligerswerk als conciërge op een basisschool en zijn werk als avondvoorzitter voor familiebijeenkomsten bij de stichting die hem ondersteunt. „Alles heeft me gemaakt tot de man die ik nu ben.”

Geschiedenis
Nu woont Tjeerd alweer enige jaren in Oosterwolde. Het voormalig winkelpand Dannika is omgetoverd tot een levensloopbestendige woning. Tjeerd werkt als vrijwilliger bij het Historisch Archief Elsloo/Tronde als archivaris en voorlichter. Hij weet erg veel van de geschiedenis van de kerk in Elsloo, Boijl en Makkinga en is secretaris van Stichting Het Karkehuus. De stichting zorgt voor het onderhoud aan kerk, begraafplaats en klokkenstoel.
Ook is hij als diaken lid van de kerkeraad van Makkinga-Elsloo.
Op eigen initiatief maakt Tjeerd een overzicht van alle predikanten die bij de streekgemeente Frieslands End hebben gewerkt vanaf 1597 tot heden. Tot 1998 behoorden daar ook Oldeberkoop en Nijeberkoop bij. Wanneer het klaar is, schenkt hij het aan de kerk.

Trouw
Het vrijwilligerswerk dat Tjeerd destijds in Hengelo deed voor OLV kerk, doet hij nu nog steeds. Eenmaal in de zes weken toert hij naar Hengelo en verzorgt daar het parochieblad en archief. Alsof dit alles nog niet genoeg is, wordt een deel van de Brinkstraat elke maandag door Tjeerd van zwerfvuil ontdaan door. „Ik vind dat de straat, zeker een winkelstraat, netjes moet zijn. En ik heb dan mooie contacten. Mensen vinden het fijn dat ik het doe en ik voel me voldaan.” Dit geldt ook voor het onkruid op het terrein van de Nederlands Gereformeerde Kerk: schoongehouden door Tjeerd, niet omdat het moet maar omdat hij het wil en kan.

Toekomst
Tjeerd neemt ook deel aan de wijkgesprekken die als thema hebben: 'Wat is er nodig zodat mensen tot op hoge leeftijd in de wijk kunnen blijven wonen?' Er is weinig waar hij niet in geïnteresseerd is. O ja, toch wel wat: tv en mobiel heeft hij niet, liever echt contact. Ook in de toekomst.
Wil je net als Tjeerd graag vrijwilligerswerk doen? Neem dan eens een kijkje op de website www.scala-vrijwilligerscentrale.nl.

Bijschrift foto: Tjeerd voor het afscheidskunstwerk van de basisschool waar hij als vrijwilliger werkte.

Bij vernielzucht wordt al gauw aan jeugd gedacht. Dat klopt meestal wel, maar er bestaat ook een heel ander soort jeugd. Betrokken jeugd, die weliswaar graag ondeugende dingen doet, maar die niets wil vernielen. Deze jeugd was het zat dat er met de jaarwisseling zo veel vernield werd in hun mooie dorp. In 1968 richtten zij de vereniging de Nachtdravers op, met als doel de vernieling tegen te gaan. Inmiddels is de vereniging uitgegroeid tot een club die zich met hart en ziel inzet voor jonge en oude Donkerbroekers.

Wijze moeder
„Toen ik gevraagd werd voor de Nachtdravers, wist ik niet wat ik moest doen”, vertelt Jorrit. Tot mijn moeder zei: 'Wat houdt je tegen?'. Nadat ik erbij was gegaan, vond ik het niet meteen heel leuk. Weer was het mijn moeder die zei: 'Geef het een kans.' En ze had gelijk! Nu ben ik er al drie jaar bij, met enorm veel plezier. En de rol van voorzitter geeft me de mogelijkheid om te groeien in besluitvaardigheid.”

Activiteiten
De drukste week voor de Nachtdravers is de week van 27 december tot 3 januari. 30 december is de onthulling van de stunt. Altijd weer een verrassing! Op oudejaarsdag is de ochtend gereserveerd voor een samenzijn met de oudere mensen van het dorp. Ook worden de zieken en bejaarden bezocht en krijgen ze een presentje. De middag is voor de kinderen, spelletjes en sport bij goed weer buiten en anders binnen. De commissie Boom zorgt voor een mooie boom op het plein en de commissie Kar voor een kort optreden op de kar. Dan is het tijd voor vuurwerk. Dit alles wordt bekostigd door de mensen uit het dorp, die daarvoor een enveloppe krijgen om te vullen. Ook in de zomer zit de vereniging niet stil. Er worden voor jong en oud activiteiten georganiseerd.

De Stunt
Bij de keuze van de stunt wordt uitgegaan van de vraag: wat speelt er in de wereld en wat in het dorp? Hoe zetten we dit jaar Donkerbroek op de kaart? De stunt is gewaagd, maar gaat nooit ten koste van iets of iemand. Alles wat 'gejat' wordt, wordt keurig netjes teruggebracht. Jorrit: „Het allerleukst vind ik het ernaar toe werken. Met een hechte groep en veel hulp van allerlei mensen uit het dorp.”

Concurrenten en vrienden 
In samenwerking met Radio Odrie wordt er één keer per jaar een feest georganiseerd voor alle oudejaarsavondploegen uit de omstreek. „Niks is leuker dan dat”, zegt Jorrit. „Want natuurlijk ben je elkaars concurrent, wie heeft de beste stunt, maar op die avond ben je samen als vrienden.”
Tip van Jorrit: „Droom zo groot als het kan en houdt het haalbaar. Met elkaar is heel veel mogelijk!”

Meer informatie over de Nachtdravers is te vinden op hun website: www.nachtdraversdonkerbroek.nl